...Alguien dijo alguna vez: "por la boca vive el pez" (Adolfo Cabrales)
Traballo de empatía cun obreiro por: Goretti Fraga Barcia 1ºD
Levo xa varios meses na casa, sen traballo.
Todo comezou aquel día no que, como tódas as mañás os traballadores, dirixíamonos á fabrica.
Durante a dura xornada de traballo ocorreu un feito estrano. Un home vestido de traxe e que semellaba ter moitos cartos, estaba a falar co noso patrón.
Cando se foi, o patrón veu onda nós e comunicounos que tres obreiros terían que ir para a rúa. O home dixo tres nomes "ó azar", nos que por sorte non se atopaba o meu.
Ninguen entendía a que se debía iso, e non sabiamos quen ía suplir o traballos dos tres compañeiros.
A mañá seguinte, as nosas dúbidas desapareceron. No lugar daqueles homes, ahora había unha máquina, que facía o traballo dos tres pero cunha maior rapidez.
O mes seguinte, o home de traxe continuou a vir ó mesmo tempo que o dono da fábrica ía botando ós traballadores.
Nun desdes días tocoume a mín, pronunciou o meu nombre, e por iso agora estou aquí, sen nada que levar á boca.
Tentei buscar traballo nalgunha parte, pero xa ninguén quere obreiros, todos prefiren a eses trastos e uns afortunados homes que os vixíen.
Nesta situación hai moitos máis e non sabemos o que facer. Algúns din que o que temos que facer é unirnos todos e destruír esas máquinas que nos están a substituír. Eu non o sei pero coido que de seguir así, a mellos solución será esa, rematar con eses aparellos e volver a ocupar o meu posto.